Het nieuwe jaar is begonnen.

En hoe! Meteen op 1 januari in de trein [na een heeeeeel korte nacht] naar Utrecht. Eerste stop was mijn moeder waar vandaan wij naar Nijkerk zouden gaan naar het bruiloftsfeest van mijn nichtje.
Een groot gedeelte van de avond heb ik op de dansvloer gestaan en gelukkig was er een hotelkamer voor me geboekt en hoefde ik niet nog laat in de nacht naar huis, maar kon ik lekker in bed rollen.
Een heel mooi hotel, met verrassende vloerbedekking.

Je merkt pas dat het geen planken zijn als je dichtbij genoeg bent om te zien dat het stof is!

Nog nooit ergens gezien.

De andere ochtend was het met een groot deel van de familie die was blijven slapen, heerlijk ontbijten en daarna ben ik op de trein gezet in Nijkerk waarvan het stationnetje me deed denken aan de stationnetjes die mijn vader op zijn treinbaan in de kelder had staan. Dus daar moest ik even een foto van maken.



Schattig toch?

Om een uur of 3 was ik die zondag weer thuis en meteen maar even ingehaald wat al die dagen dat ik weg was geweest was blijven liggen, wassen, dweilen en zo nog meer van die aardse zaken :-).

En nu is de werkweek al weer 2 dagen oud en is het nog steeds wennen om weer wakker te worden door de wekker!

Allemaal een heel gelukkig, gezond en liefdevol 2011!

Er even tussenuit!

Lieve mensen, ik ben er even een paar dagen tussenuit maar wilde natuurlijk toch niet zomaar zonder jullie fijne feestdagen te wensen verdwijnen. Tot over een paar dagen!



Footsteps in the snow.

Hoewel Peppertje een corpulente dame is, heeft ze maar heel kleine voetjes. Ze is heel graag buiten, maar nu met die kou natuurlijk minder. Toch wil ze als het even kan 's morgens als een diva een frisse neus halen. Ik sta dan als haar wachter bij de deur want als ze weer naar binnen wil dan moet dat natuurlijk meteen kunnen.
Vanmorgen liet ze een spoor achter in het kleine laagje sneeuw dat achtergebleven was op mijn balkon.

Zeg nou zelf, dat zijn toch geen afdrukken die passen bij haar postuur :-).



Kerstpakket!

Gisteren ging ineens mijn telefoon. Of ik straks thuis was. Ja dat was ik maar waarom?
Nou zei het vrouwtje aan de andere kant van de lijn, dan kwam ze een kerstpakket afgeven.
Een uurtje later gaat de deurbel en voor de deur staat een klein vrouwtje met een boodschappentas. Of ik die even leeg wil maken want dat is mijn kerstpakket [?].
Dus ik loop met die tas naar de keuken, haal er van alles uit, kaas, bonbons, pinda's, kerststol, roomboter en nog zo wat van die dingen en loop terug naar de deur om haar de tas terug te geven.
"Van wie krijg ik dit dan?" vroeg ik.
Daarop zei ze niets en op mijn vraag of er een kaartje bij zat zei ze alleen dat ik het pakje dat in zilverpapier was verpakt en waar een strik omheen zat in de ijskast moest leggen want dat was een verse kip!
En toen liep ze weg!!!!

Merry Christmas iedereen!

Koud !!!

Ondanks dat het zo koud is wil Pepper toch altijd even buiten een frisse neus halen. Al is het maar een minuutje. Sneeuw vindt ze hoogst interessant, ze begint altijd meteen te graven maar op een balkon ben je dan natuurlijk zo uitgegraven! Brrrr, snel weer naar binnen.

Mijn eerste blog!

Een hele tijd heb ik een weblog bijgehouden over mijn katten, voornamelijk over mijn katten.
Na verloop van tijd slopen er ook andere verhaaltjes in, maar dat maakte het alleen maar afwisselender.
Tenslotte, hoeveel kun je over katten vertellen? Nou best veel, zeker als je er 7 hebt, maar dat werden er door allerlei omstandigheden ineens 4, toen nog maar 3 en op dit moment zijn het er nog maar 2: Pepper en Keiko.
Twee meisjes van 8 en 7 jaar oud die op de gebruikelijke wilde-5-minuten na, niet echt meer voor veel spektakel zorgen.



Pepper, ons witje, is de oudste en behoorlijk aan de maat. Daar steekt Keiko, ons burmeesje van 7 met haar 3,5 kilo wel tegen af.